"Mjeshtri i madh i meditimit" 'mbrrin' në malin e Tomorrit
Metafizika dhe etika njerëzore në përgjithësi dhe meta-etika islame në veçanti janë studiuar si çështje të rëndësisë së veçantë që kur profeti Adem fitoi respektin që i takonte (si krijesë e prvilegjuar) nga engjëjt në formën e sexhdes që ata i bënë atij dhe më pas ai zbriti nga parajsa (qielli) në tokë në të cilën pasardhësit e tij gëzojnë benefite jetësore mbi cdo krijesë tjetër. Në suren el-Isra', ajeti 70, Allahu thotë: “Ne vërtet nderuam pasardhësit e Ademit (njerëzit), u mundësuam të udhëtojnë hipur në tokë e në det, i begatuam me ushqime të mira, i vlerësuam ata (i lartësuam) ndaj shumicës së krijesave që Ne i krijuam.” Prandaj, qeniet njerëzore u krijuan për të bërë atë që është më e mira, ndërkohë që u dhurohen vazhdimisht gjëra të mira në këtë tokë. Por këto dhurata, këto benefite, këto burime të pashtershme për njeriun e kanë një Burim e kanë një Dhurues e kanë një Origjinë, një Shkaktar suprem. Ai që e ka nderuar njeriun me etikë, financa të pashtershme, shëndet mendor dhe trupor është Allahu, por Ai nuk ka nevojë për asgjë tonën, por ne kemi nevojë për Të. Mënyra më e mirë për të treguar mirënjohje për gjithcka Ai na ka dhuruar është ta kujtojmë atë në mënyrë shumë ekskluzive, madje ky është thelbi i krijimit të njeriut, për ata që besojnë se me të vëretë njeriu e ka një Zot.
