MEDIOKRITETI- Si paradigmë e shfaqjes dhe si krizë e shkrimisisë
Nga Fatmir Baci
Mediokriteti, në marrëdhëniet administrative të shtetit dhe në ndërveprimet e sektorit privat, shfaqet si një mekanizëm i heshtur, ndërsa veprimtaria e tij mbetet e qëndrueshme. Ai del në pah përmes veprimit të shtirjes, e cila imiton në mënyrë të përpiktë format e sinqeritetit dhe e turbullon dallimin etik në sipërfaqe. Kjo ngjashmëri e jashtme merr një natyrë strukturore, sepse sistemi orienton drejt përmbushjes së pritshmërive minimale dhe e lë autenticitetin në një periferi funksionale.
Në kontekstin burokratik, funksionaliteti i individit merr vendin e autenticitetit dhe ia zhvesh veprimit dimensionin moral. Kështu, mediokriteti maskohet brenda korrektësisë formale dhe zbatimit të rregullave, duke krijuar një iluzion të efikasitetit. Në të njëjtën kohë, ai e riprodhon strukturën me një zell të pavetëdijshëm dhe e mban veten të padukshme për mekanizmat e vlerësimit, ndërsa veprimi vijon me largim nga devocioni i drejtësisë ndaj sistemit.
