Për ty miku/mikja ime ateiste 4

Nga Alban Gorishti
Momentet e gëzimit për besimtarin nuk janë si momentet e gëzimit tek të tjerët...
Shumë prej nesh e kanë provuar të qënit prind dhe e kanë parë me sytë e tyre sesi kur i afrohesh foshnjes tënde ai/ajo shndrit i tëri biles luan këmbë e duar nga gëzimi i prezencës tënde dhe kjo ndodh vetëm me prindërit pasi ata janë kujdestarët më të afërt. Ky këndvështrim më kujtoi se njeriu gjatë gjithë jetës së tij dhe sidomos në momente gëzimi në mënyrë të vetëdijshme apo të pavetëdijshme dëshiron të njohi Atë qënie që e ka vendosur në këtë tokë që ti shprehi më së paku mirënjohje drejtpërsëdrejti pa ndërmjetës. Ndaj këtu gjërat ndahen, kur njeriu rritet dhe merr posedim të plotë të llogjikës së vet ata që më tepër e vlerësojnë këtë vendosje në këtë tokë (besimtarët) shpresojnë një ditë se vërtet do ti buzëqeshi fytyra dhe do të jenë të hareshëm, tamam sikurse ajo foshnja e cila lëviz duart e këmbët prej gëzimit kur sheh prindërit e vet, në momentin e takimit me atë i Cili i vendosi në këto mirësi qoftë më parë në jetën tokësore por edhe më pas në atë qiellore.