Recep Tayyip Erdoğan: nga periferia e Stambollit në tryezat e vendimmarrjes globale
Një lider që nuk u nda kurrë nga populli, por sfidoi kufijtë për ta bërë Turqinë zë të padiskutueshëm në arenën ndërkombëtare.
Shkruan: Hamzi Ibraimi
Historia politike e Recep Tayyip Erdoğan është një nga rrëfimet më domethënëse të kohës sonë. Një udhëheqës që nuk doli nga elitat tradicionale, por nga realiteti i përditshëm i lagjeve të thjeshta të Stambollit, për t’u shndërruar në një prej figurave më të diskutuara dhe më me ndikim në politikën ndërkombëtare. I lindur më 26 shkurt 1954, Erdoğan u rrit në kushte modeste, përvojë që ndikoi drejtpërdrejt në formimin e botëkuptimit të tij politik.
Kjo prejardhje e bëri të perceptohej për vite me radhë si një politikan që kupton gjuhën, hallet dhe pritshmëritë e qytetarit të zakonshëm. Hapi i parë i rëndësishëm në karrierën e tij erdhi në vitin 1994, me zgjedhjen si kryebashkiak i Stambollit, ku u dallua për qasje pragmatike në menaxhimin urban, infrastrukturën dhe shërbimet publike.
Suksesi në Stamboll krijoi terrenin për themelimin e Partisë për Drejtësi dhe Zhvillim (AKP) në vitin 2001. Nga viti 2003 deri në 2014, Erdoğan drejtoi vendin si kryeministër, ndërsa më pas mori postin e presidentit. Gjatë kësaj periudhe, Turqia përjetoi rritje ekonomike, investime të mëdha infrastrukturore dhe një rol më aktiv në politikën rajonale dhe globale.
Në politikën e jashtme, Erdoğan u pozicionua si lider që kërkon peshë reale për Turqinë. Qëndrimet e tij ndaj çështjes palestineze, angazhimi në Siri, afrimi me Afrikën dhe Ballkanin, si dhe roli brenda NATO-s dhe botës islame, e vendosën Turqinë në qendër të shumë zhvillimeve strategjike. Kjo qasje i solli vlerësime dhe kritika njëkohësisht, duke e bërë figurë polarizuese në arenën ndërkombëtare.
Forca politike e Erdoğan-it lidhet ngushtë me aftësinë për të ruajtur kontaktin e drejtpërdrejtë me elektoratin. Oratoria e fortë, mesazhi i thjeshtë dhe imazhi i një lideri që sfidon strukturat tradicionale i kanë siguruar mbështetje të vazhdueshme për më shumë se dy dekada.
Sot, Recep Tayyip Erdoğan mbetet një figurë që nuk mund të anashkalohet. Për disa, ai përfaqëson forcimin e sovranitetit dhe identitetit turk, rikthimin e vetëbesimit kombëtar dhe aftësinë për të vendosur Turqinë në qendër të proceseve rajonale dhe globale. Për të tjerë, ai simbolizon centralizimin e pushtetit, polarizimin politik dhe sfidat për balancën demokratike.
Pavarësisht këndvështrimit, ndikimi i tij në historinë moderne të Turqisë dhe në politikën ndërkombëtare është i pamohueshëm. Ai ka formësuar jo vetëm institucionet dhe strukturat shtetërore, por edhe perceptimin global të Turqisë, duke e shndërruar vendin në një aktor që nuk mund të injorohet në negociata strategjike, marrëdhënie ekonomike dhe çështje të sigurisë.
Në Ballkan, roli i tij ka qenë gjithashtu i dukshëm, duke forcuar marrëdhëniet me komunitetet shqiptare dhe turke, duke krijuar ura bashkëpunimi dhe duke influencuar dialogun rajonal. Trashëgimia e tij nuk do të matet vetëm nga periudha e sundimit, por edhe nga mënyra se si udhëheqës të ardhshëm do të interpretojnë modelin e tij të lidershipit, kombinimin e lidhjes me popullin, strategjitë e jashtme dhe forcimin e institucioneve shtetërore. Në këtë kontekst, Erdoğan mbetet një nga figurat më të diskutueshme, por edhe më të rëndësishme të shekullit XXI për Turqinë, Ballkanin dhe rajonin më të gjerë, duke lënë gjurmë që do të analizohen dhe debatohen për dekada.