Interneti po hyn në një epokë të re, paksa të frikshme: A është ky kapitulli tjetër?
Për vite me radhë, kemi menduar se çfarë do të ndodhte kur inteligjenca artificiale të depërtonte në rrjedhat tona të punës. Rezulton se kjo ishte vetëm një ngrohje. Pyetja e vërtetë është: çfarë ndodh kur inteligjenca artificiale depërton në bisedat tona në grup?
Me aplikacionin “Vibes” të Metës dhe aplikacionin e videos “Sora” të njoftuar nga OpenAI, një kategori e re po hapet para nesh – platforma sociale që nuk janë krijuar vetëm për të ndarë dhe përmirësuar shprehjen njerëzore, por edhe për ta gjeneruar atë, shkruan Saanya Ojha.
Burimet tona janë tashmë të mbushura me video të inteligjencës artificiale – nga lepujt në trampolina te kangurët në aeroplanë. Në një det përmbajtjeje sintetike, Meta dhe OpenAI tani po shkojnë një hap më tej – në vend që ta fshehin artificialen, ata duan ta vendosin atë në qendër. Në shikim të parë, duket paradoksale – në një botë që kërkon gjithnjë e më shumë autenticitet, ne po i hapim me vetëdije derën zhurmës algoritmike. E megjithatë, ndoshta kjo është pikërisht ajo që ka kuptim.
Sintetika si zhanër
Deri vonë, përmbajtja e inteligjencës artificiale gjykohej nga fakti nëse mund të “kalonte” si njerëzore. Ky kriter ka vdekur. Platformat e reja nuk e fshehin “magjistarin pas perdes” – ato e vendosin atë në skenë.
“Kjo u bë nga ‘Sora’.”
“Shikoni këtë “prompt” që provova.”
“Merrni me mend se cilin model kam përdorur.”
IA po bëhet një medium, jo një maskë. Ashtu siç i shijojmë paralelisht animacionet Pixar dhe filmat artistikë, edhe “sintetika” mund të bëhet një zhanër i veçantë, jo një etiketë përçmuese.
Gjenerata e parë e rrjeteve sociale (Facebook, Instagram) ishte e përqendruar në dokumentimin e jetës sonë. TikTok e zhvendosi fokusin te përmbajtja që ju pëlqen, jo te njerëzit që njihni. Tani vjen hapi tjetër – nga kapja e momenteve në jetën tonë te gjenerimi i “atmosferës” sonë. Selfie zëvendëson simulimin. Postimi nuk tregon se kush jeni, por çfarë mund të imagjinoni.
Rrjetet sociale nuk janë kujdesur kurrë për mënyrën se si krijohet përmbajtja – e vetmja gjë që ka rëndësi është që ajo ndahet dhe shikohet. Pse atëherë Meta ose OpenAI do të ndërtonin ekosisteme të mbyllura për përmbajtjen e inteligjencës artificiale? Ndoshta sepse loja e vërtetë nuk është te mjeti, por te vetë gjenerimi i përmbajtjes, shkruan Odzha.
Sot, burimi është i mbushur me video me inteligjencë artificiale të drejtuara nga kërkesat e përdoruesve. Nesër, do të gjenerohen vetë, bazuar në pëlqimet, shikimet dhe obsesionet tona të natës vonë.
Nëse TikTok revolucionarizoi rekomandimet, hapi tjetër është një revolucion në sintezë. Feed-i nuk shërben më vetëm për të filtruar përmbajtjen – ai fillon ta krijojë atë. Nga një dritare në botë, ai transformohet në një pasqyrë që jo vetëm pasqyron shijen tuaj, por edhe e zmadhon, e shtrembëron dhe e kthen atë në fitim.
Në një botë me përmbajtje të pafundme të IA-së, njeriu po bëhet një gjë e rrallë. Ne nuk e hedhim poshtë IA-në, por “realja” dallohet si një kundërkulturë. “Realiteti i Verifikuar” – stiletto e re blu. Etiketa “Jo IA”. E papërsosura, e papërpunuara, e pafiltruara po fiton përsëri vlerë. Ashtu si ushqimi “nga ferma në tavolinë” lulëzoi në epokën e prodhimit masiv, autenticiteti mund të bëhet një produkt premium në botën dixhitale.
“OpenAI” kundër “Meta”: Një përplasje e re
Projekti i OpenAI ka avantazhin e të qenit i ri. Nëse aplikacioni Sora ofron çiftëzim intuitiv, kërkesa të përbashkëta dhe burime të kuruara me zgjuarsi, ai do të tërheqë shpejt përdoruesit e hershëm.
Meta, nga ana tjetër, nuk varet nga risia. Ka zakon – dhe kontrollon platformat ku jeton ky zakon: Instagram, Reels, WhatsApp dhe madje Threads, me më shumë se 400 milionë përdorues mujorë (megjithëse shumë pretendojnë se nuk e përdorin atë me vetëdije). Avantazhi i saj nuk është inovacioni, por infrastruktura.
Në vitin 1974, filozofi Robert Nozick parashikoi “simulatorin e përvojës”; a do të pranonin njerëzit të jetonin në një simulim ku gjithçka është perfekte, edhe pse asgjë nuk është reale? Për Nozick, ishte një paralajmërim. Në vitin 2025, tingëllon si një “udhërrëfyes produkti”. Pyetja nuk është më nëse do të ndodhë, por kush do ta ndërtojë atë./alsat